دلتنگی

دلتنگی تو در گلویم بغضی است که نه می شکند و نه می توانم فرو دهمش

نفسم را گرفته

دلتنگی تو در چشمم اشکی است که نه می خشکد و نه بر گونه هایم می غلطد

نگاهم را تار کرده

دلتنگی تو در قلبم دردی است که نه التیام می باید و نه جانم را می گیرد

ذره ذره آبم می کند

دلتنگی تو در مغزم فکری است که هر ثانیه تجدید می شود نه بر زبان جاری می شود و نه رهایم می کند

تمام وجودم را گرفته

دلتنگی تو همچون آفتی بر مزرعه روانم زده نه یارای کندنش را دارم و نه تاب بی آن بودنش

قرارم را ربوده

پرم کرده از هراس بی تو بودن

و چگونه بی تو ماندن

باشد تا تولدی دیگر چشمانم بر روی چهره تو باز شود