کجای زندگیم ایستاده ام

به عقب می نگرم به پشت سرم به عمر رفته ام

به همه آن پستی ها و بلندی ها که بالا رفتم و پایین آمدم
به راههای صافی که با
آرامش رفتم ما الان که نگاه می کنم می بینم
اگر همه جاده زندگیم صاف بودهیچی یاد نمی گرفتم
به قول معروف جاده ای که هیچ مانعی در آن نیست احتمالا به هیچ جا نمی رسد
به روبرویم می نگرم به آینده به روزهای در انتظارم
و می اندیشم چگونه با این امکانات
آرزوهایم را در دنیای واقعیت تحقق بخشم
و اما حال، زمانی که در آن هستم
می خواهم آن را نفس بکشم ببلعم و استفاده کنم
جوری که اگر رفت افسوس رفتنش را نخورم
اگر من رفتم او افسوس رفتن مرا بخورد
او و اطرافیانم با خاطره ای که در ذهن آنها حک می کنم
آن روز دور نیست نه برای من نه برای تو شاید
همین امروز باشد کسی چه می داند.....