مرد

به تو می‌آموزم چگونه با لبخند کينه را پنهان کنی. چگونه رام بنمايی و در پس آن توسنی کنی. چگونه بی‌نيازی را پرده خودخواهی کنی. به تو می‌آموزم چگونه با بزرگ کردن ايشان پستشان کنی. چگونه مهربان بنمايی و در پس آن بيزاری کنی. آه مبادا خودت باشی. اين جائيست که نيکيهايت دشمنان تواند. جايی که اگر درخت بارده باشی سنگ می‌خوری. آنان که مرد بودند از مردی افتادند؛ و حالا نوکری پيشه کرده‌اند تا زنان را از زنی بيندازند. اين جائيست که همه [بايد] خواجه باشند؛ تا فقط يکی مرد جلوه کند.

«پرده‌خانه؛ بهرام بيضايی؛ انتشارات روشنگران؛ چاپ سوم؛ صفحه ۱۲۲»