یاد ایام بخیر

اینجا این روزها بوی ترس می دهد
ترس رفتن
ترس از دست دادن
و بدتر از همه ترس ماندن
اینقدرحاکم شده که حاضری
بزنی تا نخوری
حلال کنی تا حرام نشوی
دروغ حقیقت کنی تا فراموش نشوی
و ...
وای ازاین انسان که منم

و وای از این بودن در برزخ تغییر

بخشش

آیا مرا بخشیده ای
این خاطره ها رهایم نمی کنند
کج خلقی هایم
و صبوری تو
و زمانی که رفت و این سبو شکست و ...و بامداد فراق رسید...
و فقط کاش به سردی در فکر من نشست
کاش و هزاران کاش دیگر ...
که جز حسرتم نیافزود
حال به انتظار نشانه ای
از بخشش توام