قوی باش

حیف این اشکها نیست که از گونه های تو بریزه
آروم بگیر این آدمها کارشون همینه
یواش یواش به رفتارشون عادت می کنی
همه چی می گذره
این داستان تموم می شه
این آدمها همه می رن رد کارشون
و همه چی به حالت قبلش بر می گرده
اما این گریه کردن تورو
توی اتاق هیشکی یادش نمی ره
هیشکی

سبز سبزه سبز

در دنیایی به رنگ سبز فرو میروی
با برگهای پهنی به افق تکنولوژی
با رطوبتی که از تو و انتظار تو دور است
اما این سبزی
تمیزی
هیجان
....
و برجهای بلند
تورا برای سرزمینت متاسف می کند
که حتی اینها و اینجا هم ....
و افسوس
افسوس
و باز هم افسوس
برای سرزمین سوخته خودم
و تو
و ما

خوش آمدی

به خانه ات خوش آمدی
به سرزمین رفته ات
به کوچه دل من و
به خانه ات خوش آمدی
خوش آمدی
خوش آمدی
عزیز دور رفته ام
به چشم من به گوش من
تو باز هم خوش آمدی

پا نوشت:بیا بیا نرو نرو
در این خرابه تو بمان
اگر رفتی من باز هم این آوازو برات می خونم

رقابت

هیچ کس قرار نیست که توی این دنیا جای تورو بگیره

می دونی همه دارن راه می رن اما هر کسی توی مسیر خودشه

و هیچ کس قرار نیست که جای کس دیگه ای رو بگیره

تو هم داری توی راه خودت می ری پیشرفت خودتو می کنی

و قدمهای خودتو بر می داری

پس ناراحت نباش و محکم قدم بردار

محکم

با اعتماد به نفس

خودت باش

و دوست داشته باش که جای خودت باشی

شاید بعضی وقتها راه تو با بعضی موازی بشه

این به معنی یکی بودن نیست

فقط یه زمانی با یکی همسفر میشی

همین

..

دستور پخت کیک خوشبختی

دستور تهیه:

یک- تخم مرغ افکار مثبت را آنقدر با همزن زمان در کاسه فکر خود هم میزنید تا مغزتان از آنها پر شود

دو- کمی وانیل احتیاط به منظور درک درست موقعیت اضافه می کنید(نکته حواستان باشد که وانیل زیاد کیکتان را تلخ می کند فقط کمی اضافه کنید) کمی

سه-حالا شکر فرصت و زمان را هم اضافه می کنید باید خوب هم بزنید

چهار- بکینگ پودر وجود دیگران در زندگی تان را فراموش نکنید اکر بکینگ پودر اضافه نکنید کیکتان پف نمی کند و خمیر می شود

پنج-سپس آرد تجربه زندگی را آرام آرام اضافه می کنید حواستان باشد که ریختن یکباره آرد باعث گوله شدن آرد در کیکتان می شود پس به منظور درک و تحلیل تجربه ها باید با صبر و حوصله آرام آرام آرد را با تفکر صحیح به مواد دیگر اضافه کنید.

شش- حالا باید مواد را در گردونه زندگی هم بزنید تا حسابی با هم مخلوط شوند و ترکیب یکنواختی به دست آید

هفت- خوب حالا مرحله آخر، قالب دلتان را با توکل به خدا چرب کنید تا کیکتان به دیواره قالب نچسبد و دریک مرحله زندگی متوقف نشوید سپس همه مواد را در قالب ریخته و در فر زندگی می گذارید تا آرام آرام با حوادث تلخ و شیرین زندگی به آرامی در زمان عمر شما بپزد.

نکته: با توجه به امکانات و اراده شما، می توانید روزی یک یا چند کیک با طعمهای مختلف بپزید احساس شما در طول پخت کیک طعم آن را مشخص می کند اما حداقل تا آخرعمر خود یک کیک پخته اید

خوب حالا به پایان عمر خود نزدیک می شوید و کیک شما حاضر است،

خوشمزه است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ آره ، نه

آبشار

زبون خشم آبم
پر از هیاهو هستم
یه قله زیره پامه
یه دریا آب تو دستم
همیشه سربزیرم
گرچه سر بلندم
اگر شنیده باشی
پر از سقوط لحظه ام
دلم خیلی بزرگه من آبشار هستم
اگر همه قصه اند
من یه حماسه هستم
موندنی نیستم آری
من رقص آب هستم
توی رقص نور خورشید
خیلی دیدنی هستم
دلم خیلی زلاله من آبشار هستم

اسب سفيد

اسب سفید من مهربان و رام است
اسب سفید من چون کودکی آرام است
ای دریغ از هر چه دادم برای دوست
اسب خوبم اسب خوبم رفیقم اوست
یال سفید اسبم روشنایی راه است
چشم سیاه اسبم چون حفره های ماه است
هر جا که خسته هستم یا غرق حسرتم
پا بند مهربانیش حتی در غربتم
آنکس که دست مرا در دستش می فشرد
مرا به دست غم داد به فراموشی سپرد

شعر: فریدون فرخ زاد
خواننده: فریدون فرخ زاد و آلیس

یه داستان تکراری

فشار، اشتباه، تجربه، سختی
من نمی ترسم
قراره یاد بگیرم
پس فراری تو کار نیست
من آماده ام
می خوای سخت تر.....
باشه من حاضرم
حرفی نیست
حتی گله حتی یه غر ...
گوش به فرمان
با تمام حواسی که دارم
شروع کن....

مال تو

عزیزم این تنها چیزیه که می تونم بهت هدیه کنم

که خیلی هم برام عزیزه

می دونی کهنه است اما منو یاد خیلی چیزهای خوب می ندازه

و برام با ارزشه

اما دلم می خواد که مال تو باشه

اینجوری حس بهتری دارم

دو دل

قدم بر می دارم نمی دانم راه درستی را انتخاب کرده ام

اما می روم

تا کی منتظر بمانم تا شاید معجزه ای راه مرا به من نشان دهد

خسته شدم از دست روی دست گذاشتن و فکر کردن

می خواهم شروع کنم

می خواهم عمل کنم

می دانم وقتی راه بیفتم

نشانه ها با من سخن می گویند

و معجزه ها رخ خواهند داد

آنگاه با راه درست دل یک دله می کنم

نه دو دله

خانه ام ابري ست

خانه ام ابري ست

يكسره روي زمين ابري ست با آن.

از فراز گردنه خرد و خراب و مست

باد ميپيچد.

يکسره دنيا خراب از اوست

و حواس من!

آي ني زن که تو را آواي ني برده ست دور از ره

کجايي؟

خانه ام ابري ست

اما ابر بارانش گرفته ست

.در خيال روزهاي روشنم کز دست رفتندم،

من به روي آفتابم

مي برم در ساحت دريا نظاره.

و همه دنيا خراب و خرد از باد است

و به ره ، ني زن که دائم مي نوازد ني ،

در اين دنياي ابراندود

راه خود را دارد اندر پيش

....

نيما يوشيج

به تو اندیشیدن

به تو اندیشیدن
سکوت من است
عزیزترین طولانی ترین و طوفانی ترین سکوت
تو در درونم هستی همیشه
همچون قلب نادیده ام
همچون قلبی اما که به درد می آورد
همچون زخمی که زندگی می بخشد

آن قدر خوابت را دیده ام

آن قدر خوابت را دیده ام که دیگر واقعی نیستی

وقت آن نیست که به این ....

...

بر سرچشمه صدایی که عزیز است برایم؟

آن قدر خوابت را دیده ام آن قدر بازوانم عادت کرده اند

سایه ات را تنگ در آغوش بگیرند و بر سینه بفشارند

که شاید در مقابل خطوط اصلی جسمت تا نشوند

....

...

راحت تر می توانم لبها و پیشانی

هر از راه رسیده ای را لمس کنم تا لبها و پیشانی ترا

آن قدر خوابت را دیده ام

آن قدر با تو راه رفته ام

حرف زده ام

....

که شاید دیگر چیزی برایم باقی نمانده

جز این که روحی باشم در میان روحها

و

صد بار سایه تراز

سایه ای که می چرخد و خواهد چرخید سرمست

در صفحه خورشیدی هستی تو

روبرد سنوس شاعر فرانسوی

پیری

چقدر چین و چروکهای صورتتو دوست دارم

و اون نگاه نافذت

موهای سفیدت

که وقتی می گم بیا رنگشون کنیم می گی

ای بابا مادر کی به من نگاه می کنه

دستای لرزانت

و عشقی که روزی هزار بار به تیکه های وجودت ابراز می کنی

تا اگه مشکلی دارن چاره ای بیندیشی

و خیلی وقتها که کاری از دستت بر نمی یاد

مخصوصا برای اونهایی که دورن

سجادتو پهن می کنی و دعا میکنی

چقدر پیری تو قشنگه

و چقدر دلم می خواد وقتی پیر شدم مثل تو بشم

اما بدون فراموشی

فقط این یه تیکه اش اذیتم می کنه

امروز

امروز چه روزی است؟

اگر عشقی در سینه داشته باشی

امروز همه روزهاست

اما اگر مهری در سینه ات نباشد

امروز هیچ روزی نیست

درس زندگی

چرا این قدر بی قراری همه چی درست می شه
یه کمی تحمل کن بعدش می بینی که چقدر بهتر می شی
فقط باید یه کمی تحمل کنی
همین
نه بیشتر
یه کاری نکن که فردا که اومد با خودت بگی
وای این من بودم

این کارهارو من کردم
واقعا که شرم آوره
از من بعیده
...
..

.

می دونی خیلی وقتها ما آدمها فکر می کنیم که بزرگ شدیم

اما از بچه هم بچه تر هستیم

بالهای خونین

پرنده نفس نفس زنان پایین آمد بالهایش خونی بود، دارکوب پیر نگاهی به او انداخت و گفت اوه چه جوری با اینها پرواز می کنی ؟ پرنده دستی به بالهایش کشید خون روشون دلمه بسته بود گفت آره خوب دووم آوردن، شنیدم اینجا دکترهای خوبی داره آومدم بلکه بالهایم خوب بشه
تو خوبی حست هم اینو بهت می گه با اینا پریدی معلومه که از شمال اومدی اون زخمها خوب شده فقط جاش مونده که اونهم زمان می خواد برای چی دنبال دکتر می گردی جای زخمها ترسوندتت؟
یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم
آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم

آره لعنتی خوب شدی پاشو بپر برو دنبال بختت
دارکوب پرواز کنان دور شد

اما کبوتر نشسته بود تازه حس می کرد که چقدر بالهاش درد میکنه دیگه امیدی برای رفتن نداشت به کدامین بخت پر بکشه به کدامین…

اتاق عمل

این رو هم قبلا نوشتم

شنیدم در بیمارستان میلاد روزی 170-180 عمل جراحی انجام می شه و جالب این که با لباس اتاق عمل باید تو صف بشینی تا وقت عملت برسه مردا یه طرف زنها یه طرف یه مانیتور گنده هم وضعیت هر اتاق نشون میده که کی توشه چه عملی داره انجام میشه و غیره

خدایا من برای عمل شدن این عقده های روحی چقدر باید تو صف وایسم نکنه نوبت من بشه بگی پزشک معالج شما رفته نکنه اونقدر شلوغه که تا آخر دنیا به من نوبت نرسه؟
که به من گفتی : تو الان تو اتاق عملی
گفتم : یعنی چی؟ دکترم کیه؟ چرا من هیچی حس نمی کنم؟
گفت : دکترت خوب خودتی و این دنیا هم اتاق عملته و من یه عالمه دستیار هم برات فرستادم اما تیغ دست تو

یه دفعه یاد داستانی که تویه یه کتاب آموزشی زبان خونده بودم افتادم مردی که می خواست خودش خودشو جراحی کنه آره تویه خونه خودش همه چیزو فراهم کرد حتی کلی هم در مورد پزشکی و عمل تحقیق کرد و خوند با سر موضعی سینشو شکافت اما نتوست خیلی پیش بره به بیمارستان زنگ زد و اورژانس اومد و یه ماه تو بیمارستان خوابید تا خوب شد

این هم نقل دکتر بودن روحیه منه تا میام طبابت کنم چنان بلایی سر خودم میارم که یه چند ماهی باید بخوابم تا دوباره سر پا وایسم

شروع تازه

می خواهم ترکت کنم عزیزم نمی دانم طاقت می آورم یا نه
می خواهم به خاطره بسپارمت
نه خاطره ها هم نه
می خواهم بیرونت کنم
از فکرم از ذهنم از وجودم حتی از دلم
و تو را به تاریخی بسپارم که سالهای سال سلولهای خاکستری مغزم تو را ورق هم نزنند
عزمم را جزم کرده ام
می دانم این کار ناخودآگاه است و من نمی توانم ضمیر ناخود آگاه خودم را کنترل کنم
اما تلاش خودم را می کنم
زمان نتیجه را نشان می دهد